Calquera organismo vivo para existir e manter os seus procesos fisiolóxicos normais, debe absorber diariamente un determinado conxunto de nutrientes. O home, como calquera outro ser vivo, tamén necesita produtos alimenticios cotiáns. O conxunto de nutrientes que necesitamos como alimento e será unha dieta biolóxica. Os principais compoñentes da nutrición, que necesariamente deben incluír na nosa dieta, inclúen proteínas, graxas, carbohidratos, vitaminas e minerais.
Cando non hai suficientes ou, pola contra, o mantemento excesivo destes ou doutros compoñentes da nutrición na nosa dieta biolóxica, empeza a desenvolverse a enfermidade patolóxica, que recibiu o nome xeral da enfermidade da nutrición. Na súa manifestación, poden ser bastante diversas. Por exemplo, cun contido reducido nunha dieta biolóxica dunha ou outra vitamina, desenvolve hipovitaminosis. Por exemplo, a hipovitaminosis da vitamina A vén acompañada dun deterioro da visión no crepúsculo, secura da córnea do ollo, unha violación de varios procesos metabólicos. Coa hipovitaminosis da vitamina E prodúcese a distrofia muscular, o proceso normal de maduración e desenvolvemento das células sexuais é interrompido. A completa ausencia desta ou aquela vitamina de alimentos no alimento chámase avitaminosis. Esta enfermidade nutricional orixina trastornos aínda máis pronunciados no organismo.
Non obstante, o excedente de certas sustancias na dieta biolóxica tamén pode conducir ao desenvolvemento de enfermidades nutricionais. Así, co consumo excesivo de alimentos graxos e con hidratos de carbono, o noso corpo comeza a almacenar o exceso de calorías en exceso en forma de depósitos de graxa. Cun consumo constante de grandes cantidades de graxas ou carbohidratos, desenvolve unha enfermidade nutricional como a obesidade.
A diminución da dieta proteica dos alimentos proteínicos está chea do desenvolvemento dunha outra desnutrición: a fame proteica. Nesta condición patolóxica, a estrutura do tecido muscular é perturbada, xa que os nosos músculos son proteínas do 80%. Se a falta de graxa ou hidratos de carbono nos alimentos pode compensarse ata certo punto pola transformación mutua destas sustancias, a fame proteica é unha enfermidade moito máis grave de nutrición. O feito é que nin graxas, nin hidratos de carbono, nin outros compoñentes da nutrición poden converterse en proteínas. E posto que as enzimas que realizan funcións moi importantes no noso corpo son substancias proteicas naturais, a seriedade dunha desnutrición tal como a fame proteica faise comprensible.
Sustancias minerais: este é outro compoñente importante da dieta biolóxica. A deficiencia en alimentos deste ou aquel elemento mineral tamén provoca a aparición de enfermidades nutricionais. Por exemplo, un dos motivos do desenvolvemento da anemia por deficiencia de ferro pode ser unha reducida cantidade de ferro na dieta. O exceso deste elemento conduce ao desenvolvemento dunha enfermidade tan nutritiva como a hipoxidosis.
Así, para evitar a aparición de enfermidades transmitidas por alimentos, débese prestar a atención máis próxima á formación da súa dieta biolóxica e monitorizar a inxestión da cantidade estrictamente necesaria de todos os compoñentes nutricionais do organismo.