Por suposto, unha limitación razoable da cantidade de graxa que entra no corpo con alimentos provoca un efecto curativo e leva a unha certa diminución do exceso de peso. Non obstante, neste caso é mellor adherirse á "media dourada", xa que a falta de graxa nos alimentos dá consecuencias indeseables. O feito é que as graxas realizan moitas funcións vitais no corpo humano. Estas substancias forman parte das membranas celulares, forman capas protectoras en torno aos órganos internos, protexen o corpo tanto da hipotermia como do superenriquecido. Polo tanto, a falta de graxa nos alimentos é prexudicial para a saúde humana.
Os adultos deben consumir con alimentos unha cantidade de graxa que satisfaga plenamente as necesidades enerxéticas do home, pero ao mesmo tempo non conduce á deposición de excedentes en forma de tecido adiposo. Este importe para unha muller adulta é de aproximadamente 90 - 115 gramos por día e depende do estado da súa saúde, actividade física, capacidade de traballo. Os aceites vexetais na ración diaria deben ser de polo menos 20-25% da cantidade total de graxas, manteiga de 25%, margarina e graxas de cocción 15-20%, graxas en alimentos como carne e produtos lácteos 30-35% .
En ningún caso non se pode eliminar completamente as graxas dos alimentos, porque non leva a nada de bo. Mesmo os vexetarianos usan polo menos 25-30 gramos de graxa por día debido ao seu contido en alimentos vexetais. A falta deste compoñente nos alimentos leva á aparición de pel seca e aparición de enfermidades da pel pustulosa, a perda de cabelo, o trastorno do tracto gastrointestinal. Cando hai unha falta de graxa, a resistencia do organismo ás enfermidades infecciosas diminúe, o curso normal do curso das reaccións bioquímicas coa participación de vitaminas A, E e C desenvolve síntomas de deficiencia destes compoñentes alimentarios. É especialmente perigoso limitar o consumo de graxas para persoas con trastornos metabólicos xa existentes.
A falta de inxestión de graxas vexetais (aceites) a partir de alimentos humanos provoca violacións das funcións fisiolóxicas dos lípidos que compoñen as membranas celulares. Neste caso, a permeabilidade das membranas ea forza de unión de varias enzimas cambian, o que, á súa vez, leva a un cambio na actividade das encimas e, polo tanto, perturba seriamente o metabolismo.
Cando a formación física e os deportes están suxeitos a unha intensa actividade física, isto conduce ao desenvolvemento dunha pequena deficiencia de osíxeno. Neste caso, a cantidade de graxa nos alimentos se reduce lixeiramente aumentando a cantidade de carbohidratos.
A restrición do consumo de graxas tamén se recomenda para certas enfermidades: aterosclerose, pancreatite, hepatite, colelitíase, exacerbación da enterocolite, diabetes e obesidade.
Así, o desexo de crear unha deficiencia de graxas nos alimentos é bioloxicamente absolutamente inxustificado e, ademais, extremadamente perigoso para a saúde humana.